Przednie czujniki tlenu
Tylne czujniki tlenu
Prawidłowe działanie czujników tlenu jest możliwe tylko po podgrzaniu do wysokiej temperatury. Aby osiągnąć wymagane wysokie temperatury, czujniki są wyposażone w elementy grzejne sterowane PWM (Modulacja szerokości impulsów) - sygnały nadawane przez ECM (jednostka sterująca silnika) . Elementy grzewcze zaczynają działać natychmiast po uruchomieniu silnika. Działają również przy małych obciążeniach, gdy temperatura spalin jest niewystarczająca do ogrzania czujników. Awaria grzałki prowadzi do wydłużenia czasu przygotowania czujnika do pracy, co opóźnia przejście do zamkniętej pętli regulacji i zwiększa uwalnianie substancji toksycznych. Cykl pracy PWM (Modulacja szerokości impulsów) - Sygnały są stale monitorowane, aby zapobiec szokowi termicznemu czujników zimna.
Uniwersalne podgrzewane czujniki tlenu (UHEGO) mają charakterystykę zbliżoną do liniowej i tworzą stały sygnał napięciowy o zmiennym natężeniu prądu proporcjonalnym do zawartości tlenu w spalinach. Umożliwia to realizację sterowania w pętli zamkniętej (z informacją zwrotną) skład mieszanki roboczej, na przykład w trybie rozgrzewania silnika (po rozgrzaniu czujnika tlenu do poziomu gotowości). Pozwala to na dokładniejszą regulację uwalniania toksycznych produktów.
Ogrzewany (nie uniwersalne) czujniki tlenu (HEGO) tworzą napięcie wyjściowe, które zależy od stosunku stężeń tlenu w spalinach iw atmosferze. Czujnik jest ogniwem galwanicznym zamkniętym w porowatej osłonie ceramicznej. Napięcie generowane przez element ceramiczny zależy od dyfuzji tlenu przez płaszcz. Napięcie znamionowe przy składzie stechiometrycznym mieszaniny (l =1) mieści się w zakresie od 300 do 500 mV. Gdy mieszanka staje się bogatsza (l<1) napięcie wzrasta do 900 mV, gdy jest szczuplejsze (l>1) - spada do 0 V. Końcówka czujnika wytrzymuje nagrzewanie do 1000 stopni Celsjusza przez nie więcej niż 100 godzin.
Wraz ze wzrostem przebiegu pojazdu czujnik starzeje się, co wydłuża czas reakcji przy zmianie mieszanki z bogatej na ubogą i odwrotnie. Wydłużony czas odpowiedzi wpływa na działanie pętli zamkniętej ECM (jednostka sterująca silnika) i prowadzi do stopniowego wzrostu toksyczności spalin. Pomiar czasu reakcji na przejście składu mieszanki przez układ służy do diagnozowania stanu czujników przednich.
Diagnostyka obwodów elektrycznych przednich i tylnych czujników tlenu odbywa się w sposób ciągły. Diagnostyka odbywa się poprzez porównanie maksymalnych i minimalnych znaków progowych przerw i zwarć.
Czujniki tlenu wymagają najwyższej staranności zarówno przed instalacją, jak iw jej trakcie. Ceramiczne części czujnika mogą pęknąć w przypadku upuszczenia, uderzenia w czujnik lub nadmiernego dokręcenia. Czujniki należy dokręcać sprawdzonym kluczem dynamometrycznym, moment dokręcania to 40-50 Nm. Końcówkę czujnika należy chronić przed zanieczyszczeniem smarem przeciwzatarciowym nałożonym na gwintowaną część czujnika. Konwencjonalny czujnik tlenu ma styki cynowane, a uniwersalny ma pozłacane. Zamiana czujników w miejscach doprowadzi do zanieczyszczenia styków i zakłócenia pracy systemu.
Tryby awaryjne
- Mechaniczne uszkodzenie czujnika i nieprawidłowy montaż.
- Otwarty obwód/czujnik odłączony.
- Zwarcie do zasilania lub masy.
- Skład mieszaniny jest poza zakresem roboczym.
- Czujniki kilku cylindrów A i B są skrzyżowane (odwrócone złącza).
- Zanieczyszczenie («zatrucie») czujnik przed użyciem benzyny ołowiowej lub z innych powodów.
- Zmiana charakterystyki czujnika.
- Uszkodzona wiązka przewodów.
- Wyciek powietrza do układu wydechowego.
Objawy
- Domyślnie przełączenie na sterowanie dopływem paliwa do cylindrów określonego rzędu bez sprzężenia zwrotnego
- Wysoka zawartość CO2.
- Silny zapach siarkowodoru (zapach zgniłych jaj) przed przełączeniem do trybu domyślnego.
- Zwiększone uwalnianie substancji toksycznych.
Komentarze do tego artykułu